Η δίκη, που ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2016, συνεχίζεται στο ανώτατο δικαστήριο του Μονάχου και συνεχώς ανακοινώνονται νέες παρατάσεις για τη διάρκειά της. Οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης συνεχίζονται και, παρά τη μεγάλη διάρκειά της και το γεγονός πως είναι εργάσιμες μέρες, έξω από το δικαστήριο μαζεύεται πλήθος κόσμου, με τη συμμετοχή δημοκρατών, αριστερών, οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα και οργανώσεων της αριστεράς. Η άρση των ενταλμάτων σύλληψης οφείλεται σ’ αυτή τη μαζική αγωνιστική διεθνιστική αλληλεγγύη, που ανάγκασε τον τύπο της Γερμανίας να γράφει για τη δίκη των κομμουνιστών, και όχι, όπως έκανε στην αρχή, για «δίκη τρομοκρατών».
Οι σύντροφοι, οι φίλοι και οι συγγενείς δεν τους άφησαν ποτέ μόνους στην αίθουσα του δικαστηρίου. Οι ίδιοι δεν σταμάτησαν ποτέ να χαιρετούν όσους είναι στην αίθουσα, με τη γροθιά σηκωμένη, το σήμα της νίκης και πάνω απ’ όλα με ένα τεράστιο χαμόγελο, που μόνο η εμπιστοσύνη και η ακλόνητη πίστη στον αγώνα για έναν δίκαιο και ειρηνικό κόσμο μπορεί να γεννήσει. Κόντρα στη βαρβαρότητα της απομόνωσης, των εκβιασμών, των απειλών και των βασανιστηρίων των γερμανικών φυλακών, σφίγγουν τη γροθιά και χαμογελούν.
Την Παρασκευή 13 Απρίλη, διοργανώθηκε από την ΑΤΙΚ συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το δικαστήριο, με τη συμμετοχή αριστερών οργανώσεων, και ορίστηκε η επόμενη στις 18 του Μάη. Η μέρα αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος στην Τουρκία, γιατί είναι ημέρα της δολοφονίας του Ιμπραήμ Καϊπάκαγια, ιδρυτή του ΚΚ Τουρκίας /Μαρξιστικού -Λενινιστικού.
