Συνεχίζεται η δίκη των μελών της ΑΤΙΚ με διακοπές και χαρακτηριστικές
αλλαγές που αποκαλύπτουν τους αληθινούς στόχους της. Στις 7 Νοέμβριου, ο
Μουσλούμ Ελμά και ο
Σείτ Αλί Ουγούρ υπέβαλαν
αναφορές καταδικάζοντας τις συλλήψεις των συν-προέδρων και των
βουλευτών του HDP από το τουρκικό καθεστώς. Αναφέρει χαρακτηριστικά ο
Μουσλούμ Ελμά:
«Η αντίσταση στο φασιστικό
κράτος είναι δικαίωμα. Ποτέ δεν είναι τρομοκρατία. Δεν είναι καιρός για
κλάματα και παράπονα. Είναι η ώρα να βάλουμε πλάτη στον δίκαιο αγώνα των
καταπιεσμένων. Είναι η μέρα που πρέπει να συνεχίσουμε αυτή την πορεία
μέχρι τέλους, με το σύνθημα της Αντίστασης ενάντια στην αυταρχική
πολιτική της εξουσίας και τις πολιτικές των διώξεων».
Στη διαδικασία της 7ης Νοέμβρη, αποφασίστηκε η δίκη να συνεχιστεί στις
14 του μήνα σε αίθουσα υψίστης ασφαλείας των φυλακών Στάντελχαϊμ. Στην
πραγματικότητα, έγιναν προσπάθειες να υλοποιηθεί η απόφαση της 7/11 αλλά
δεν τα κατάφεραν. Η 22η συνεδρίαση στις 14 του Νοέμβρη ήταν η πρώτη και
η τελευταία που έγινε σ’ αυτή την αίθουσα. Επιχειρήθηκε η εκδίκαση αλλά
αντιμετώπισε ένα χάος. Οι κατηγορούμενοι κομμουνιστές μπήκαν στην
αίθουσα με σφιγμένη τη γροθιά και το σήμα της νίκης και
καταχειροκροτήθηκαν από τους παριστάμενους. Οι φωτογράφοι των ΜΜΕ, οι
σύντροφοί τους, όλοι φωτογράφιζαν παρά τις παρατηρήσεις του δικαστηρίου.
Στις 7 Νοεμβρίου, οι συνήγοροι είχαν καταθέσει ενστάσεις για την
ακαταλληλότητα της αίθουσας και χαρακτήρισαν τη μεταφορά της δίκης σαν
ποινή που επιβάλλεται στους κρατούμενους εκ των προτέρων, με στόχο να
πλήξει την αξιοπιστία τους και να τους στιγματίσει σαν «επικίνδυνους
τρομοκράτες».
Ο δικηγόρος του
Μεχμέτ Γιεσίλτζαλι, στην ένστασή του, έγραψε :
«Εννέα
κελιά για δέκα κρατούμενους, καμιά τουαλέτα, παρά μόνο ένας χώρος
υγιεινής που χρησιμοποιείται σαν τουαλέτα απ’ όλους τους κρατούμενους.
Οι κρατούμενοι είναι αναγκασμένοι να παραμένουν σ’ αυτά τα κελιά από το
πρωί, μετά τη μεταγωγή, μέχρι την έναρξη και στη διάρκεια των διακοπών
της διαδικασίας. Είμαι εξοργισμένος. Σπαταλήθηκαν τεράστια ποσά για την
“υψηλή ασφάλεια”, αλλά αγνοήθηκαν τα ελάχιστα για την ανθρώπινη
αξιοπρέπεια. Το κελί που διαθέτει αυτόν τον χώρο υγιεινής, μετατράπηκε
σε δημόσια τουαλέτα. Σκεφτείτε τι αποτελέσματα έχει μια τέτοια χρήση
τουαλέτας χωρίς αερισμό!».
Ο δικηγόρος της
Μπανού Μπουγιούκαβτζι αναφέρθηκε και στο θέμα των καμερών:
«Τοποθετήθηκαν
κάμερες υψηλής ευκρίνειας σε όλους τους χώρους, ακόμη και πάνω στα
έδρανα των συνηγόρων. Οι κάμερες περιορίζουν το δικαίωμα υπεράσπισης και
καταγράφουν σε βίντεο όλα όσα θα χρησιμοποιήσει ο συνήγορος στην
υπεράσπιση. Όλη αυτή η κατάσταση στοχεύει στον στιγματισμό των
κρατουμένων ως επικίνδυνων τρομοκρατών, στην τρομοκράτηση όσων έρχονται
στην δίκη, στη μείωση του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης. Μου
δημιουργείται η εντύπωση ότι είναι μια προσαρμογή με το πνεύμα του
καθεστώτος του Ερντογάν όσον αφορά τα δικαιώματα των κρατουμένων».
Οι διαμαρτυρίες των κατηγορούμενων, η αυστηρή κριτική της υπεράσπισης
και το ενδιαφέρον του γερμανικού τύπου και των τοπικών ΜΜΕ ανάγκασαν τον
πρόεδρο του δικαστηρίου να μεταφέρει την εκδίκαση για τις 18 Νοέμβρη
στην αρχική αίθουσα. Είναι μια μικρή νίκη, επειδή στη νέα αίθουσα
περιοριζόταν σαφώς το δικαίωμα υπεράσπισης των κατηγορουμένων όπως και η
έκφραση αλληλεγγύης.
Εν τω μεταξύ οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης συνεχίζονται. Μαζική εκδήλωση
πραγματοποιήθηκε στην πόλη Λιντς της Αυστρίας, με συμμετοχή 600 ανθρώπων
και πολλών καλλιτεχνών και μουσικών γκρουπ. Έγιναν χαιρετισμοί,
διαβάστηκαν ψηφίσματα αλληλεγγύης και τα γράμματα που εστάλησαν από τους
κρατούμενους. Συναυλία αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκε στην Στουτγκάρδη,
στο πολιτιστικό κέντρο Τοχούμ, με μαζική συμμετοχή μουσικών
συγκροτημάτων, αντιπροσωπειών και αλληλέγγυων.
Για τις 25
Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε μεγάλη συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το
δικαστήριο. Αφίσες και προσκλήσεις για τη συγκέντρωση εκδόθηκαν και
κυκλοφορούσαν από την «Ομοσπονδία Τούρκων Εργατών στην Ελβετία» και την
οργάνωση «Νέες Γυναίκες», καλώντας σε υπεράσπιση όλων όσων διώκονται και
δικάζονται για τους αντιιμπεριαλιστικούς και αντιφασιστικούς αγώνες
τους. Καλούσαν, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Βίας ενάντια στις
γυναίκες, να εκφραστεί η αλληλεγγύη στο πρόσωπο της
Μπανού Μπουγιούκαβτζί και όλων των επαναστατών κρατουμένων και να ενισχυθεί ο αγώνας.
